Waarom Álex Rins en Jack Miller meer potentie zien in Yamaha V4-motor

In dit artikel:

Yamaha stopt na meer dan twintig jaar met de viercilinder-in-lijn en zet vanaf 2026 in op een nieuw racemodel met een V4-blok. Doel is enerzijds nog winst te boeken in het laatste jaar onder de huidige technische reglementen en anderzijds de fabriek voor te bereiden op de veranderde regels die in 2027 ingaan. Een V4-layout belooft gunstige eigenschappen voor chassis- en aerodynamische ontwikkeling in vergelijking met de oude motor.

Vorige maand kregen Yamaha-rijders in Valencia al de eerste kans om met het nieuwe pakket te rijden. Fabio Quartararo was de snelste Yamaha-coureur tijdens die collectieve testdag, maar hield zich terughoudend over het project; teamgenoten Álex Rins (fabrieksteam) en Jack Miller (satellietteam Pramac) waren duidelijk enthousiaster over de vooruitzichten. Miller noemde de halve seconde achterstand op de snelste man veelbelovend gezien dat de motor nog in een veilige modus draaide en benadrukte dat vooral elektronica- en brandstofafstelling werk vragen. Rins merkte dat de V4 bij remmen al een duidelijke stap voorwaarts is: de motor maakt benutting van beide banden mogelijk en vertoont een licht dwarskarakter dat helpt bij remstabiliteit.

Tegelijkertijd heeft de nieuwe lay-out nadelen: de voorspelbare, vertrouwenwekkende neus van de oude M1 lijkt minder uitgesproken en tractie is een aandachtspunt — de motor kan makkelijker rechtop worden gezet, maar dan zakt de grip weg. Testrijder Augusto Fernández gaf aan niet vol vertrouwen te zijn in de voorkant. Ondanks deze punten behoudt de V4 volgens Miller nog steeds typische Yamaha-eigenschappen in koppelopbouw en vermogensafgifte, al voelt en klinkt hij anders dan de voorganger. De ontwikkelfocus ligt nu op elektronica, brandstofmapping en vooral tractieverbetering richting komende tests.